System oczyszczania ścieków

Zmiana ilości wody

Większość wody wykorzystywanej w procesie produkcji i życia człowieka jest odprowadzana do rur kanalizacyjnych, ale nie oznacza to, że ilość ścieków jest równa ilości oddanej wody. Czasami zużyta woda nie jest odprowadzana do rur kanalizacyjnych, na przykład w przypadku pożarów, mycia ulic, odprowadzana jest do rur deszczowych lub odparowuje, co w połączeniu z nieszczelnością rur kanalizacyjnych powoduje, że ilość ścieków jest mniejsza niż ilość oddanej wody. Ogólnie rzecz biorąc, ilość ścieków w miastach stanowi około 80%–90% zaopatrzenia w wodę. Ponadto, w niektórych przypadkach, rzeczywista ilość ścieków odprowadzanych do rury kanalizacyjnej może być również większa niż ilość dostarczonej wody, na przykład w przypadku infiltracji wód gruntowych przez styk rur, napływu wód deszczowych przez studnię inspekcyjną, a w przypadku fabryk lub innych użytkowników nieposiadających rozproszonego sprzętu do zaopatrzenia w wodę, zaopatrzenie w wodę tych użytkowników może nie być wliczane do miejskiego scentralizowanego zaopatrzenia w wodę itp., wtedy ilość ścieków może być większa niż ilość dostarczonej wody.

W różnych przedsiębiorstwach przemysłowych, eliminacja ścieków przemysłowych jest bardzo nierównomierna. Niektóre fabryki odprowadzają ścieki przemysłowe równomiernie, podczas gdy wiele fabryk odprowadza ścieki w dużych ilościach, a nawet niektóre ścieki z poszczególnych warsztatów mogą być odprowadzane w krótkim czasie. Wraz z pojawianiem się nowych procesów i produktów w fabryce, jakość ścieków komunalnych również ulega ciągłym zmianom. Podsumowując, zmiany jakości wody i ilości ścieków komunalnych są również związane ze stanem rozwoju miasta, poziomem życia mieszkańców, liczbą urządzeń sanitarnych, położeniem geograficznym, klimatem i porą roku w mieście.

Skala projektowa miejskiej oczyszczalni ścieków zależy od całkowitej ilości ścieków przemysłowych odprowadzanych do kanalizacji Q2 i ilości wody deszczowej Q3, a także od ilości ścieków odprowadzanych przez ludność miejską za pomocą kanalizacji.

Proces oczyszczania wtórnego urządzeń oczyszczalni ścieków

1. W obiektach oczyszczających ścieki o dziennej wydajności przekraczającej 200 000 metrów sześciennych (z wyłączeniem 20 metrów sześciennych na dobę) stosuje się na ogół konwencjonalną metodę osadu czynnego, ale można również stosować inne, bardziej zaawansowane technologie.

2. Dzienna wydajność oczyszczalni ścieków wynosząca 100 000 ~ 200 000 metrów sześciennych, możliwość wyboru konwencjonalnej metody osadu czynnego, metody rowu utleniającego, metody SBR i metody AB oraz innych dojrzałych procesów.

3. W przypadku oczyszczalni ścieków o dobowej wydajności mniejszej niż 10 metrów sześciennych można stosować metodę rowu utleniającego, metodę SBR, metodę hydrolizy tlenowej, metodę AB i filtr biologiczny, a także konwencjonalną metodę osadu czynnego.

Wyposażenie stacji oczyszczania ścieków do oczyszczania wtórnego

1. Proces wtórnego oczyszczania to proces oczyszczania obejmujący silne usuwanie fosforu i azotu, a także skuteczne usuwanie zanieczyszczeń będących źródłem węgla.

2. Na obszarach, na których obowiązują wymagania dotyczące kontroli zanieczyszczeń azotem i fosforem, oczyszczalnie ścieków o dobowej wydajności powyżej 100 000 metrów sześciennych wybierają na ogół metodę A/O, metodę A/A/O i inne technologie, ale ostrożnie wybierają również inne technologie o takim samym efekcie.

3. W przypadku obiektów oczyszczających ścieki o dobowej wydajności oczyszczania mniejszej niż 100 000 metrów sześciennych, oprócz metody A/O i metody A/A/O, można również wybrać metodę rowu utleniającego, metodę ABR, metodę hydrolizy tlenowej oraz metodę filtracji biologicznej z efektem usuwania fosforu i azotu.

4. W razie konieczności można również zastosować metody fizyczne i chemiczne w celu wzmocnienia efektu usuwania fosforu.

Naturalny proces oczyszczania urządzeń oczyszczalni ścieków

1. Pod warunkiem przeprowadzenia rygorystycznej oceny oddziaływania na środowisko i spełnienia wymagań odpowiednich norm krajowych oraz zdolności zbiorników wodnych do samooczyszczania, można rozsądnie przyjąć metodę odprowadzania ścieków komunalnych do rzek lub głębokich mórz.

2. Na obszarach warunkowych można wykorzystywać grunty nieużytkowe, grunty odłogowane i inne dostępne warunki, stosować różne rodzaje oczyszczania gruntu, stawy stabilizacyjne i inne naturalne technologie oczyszczania.

3. Jeżeli ścieki pochodzące z wtórnego oczyszczania ścieków komunalnych nie spełniają wymagań środowiska wodnego, a warunki na to pozwalają, do dalszego oczyszczania można wykorzystać system oczyszczania gruntowego i naturalną technologię oczyszczania, np. staw stały.

4. Wykorzystanie technologii oczyszczania gruntów powinno bezwzględnie zapobiegać zanieczyszczeniu wód gruntowych.

Wyposażenie oczyszczalni ścieków, obróbka osadów

1. Osad powstający w komunalnych oczyszczalniach ścieków powinien być stabilnie oczyszczany metodami beztlenowymi, tlenowymi i kompostowaniem. Można go również prawidłowo składować na składowiskach odpadów sanitarnych.

2. Osady powstające w zakładach oczyszczania ścieków o dobowej wydajności powyżej 100 000 metrów sześciennych powinny być poddawane procesowi fermentacji beztlenowej, a powstały biogaz powinien być kompleksowo wykorzystywany.

3. Osad powstający w oczyszczalniach ścieków o dobowej przepustowości mniejszej niż 100 000 metrów sześciennych może być kompostowany i kompleksowo wykorzystywany.

4. Stosując metodę rowów utleniających z opóźnionym napowietrzaniem, metodę SBR i inne technologie oczyszczalni ścieków, osad musi zostać ustabilizowany. W oczyszczalniach ścieków z fizycznym i chemicznym wstępnym oczyszczaniem, powstały osad musi zostać odpowiednio oczyszczony i zutylizowany.

5. Po oczyszczeniu osad ściekowy może być wykorzystany na użytkach rolnych, jeżeli spełnia wymagania stabilizacji i nieszkodliwości; osad, którego nie można wykorzystać na użytkach rolnych, należy w sposób higieniczny składować na składowisku odpadów zgodnie z obowiązującymi normami i wymogami.

Metoda leczenia

Technologia oczyszczania ścieków miejskich polega na stosowaniu różnych urządzeń, sprzętu i technologii procesowych w celu oddzielenia i usunięcia substancji zanieczyszczających zawartych w ściekach z wody, tak aby substancje szkodliwe przekształciły się w substancje nieszkodliwe i użyteczne, woda została oczyszczona, a zasoby zostały w pełni wykorzystane.

Technologia oczyszczania ścieków komunalnych zazwyczaj obejmuje technologię oczyszczania fizycznego, technologię oczyszczania chemicznego, technologię oczyszczania fizycznego i chemicznego, technologię oczyszczania biologicznego itd.

W oczyszczaniu ścieków miejskich stosuje się typowe technologie oczyszczania fizycznego, takie jak technologia strącania, technologia filtracji i technologia flotacji powietrznej.

Typowe technologie obróbki chemicznej i fizykochemicznej obejmują neutralizację, koagulację dozującą, wymianę jonową itp.

Typowe technologie oczyszczania biologicznego obejmują tlenowy rozkład oksydacyjny i beztlenową fermentację biologiczną.

Technologia oczyszczania ścieków miejskich polega w rzeczywistości na zastosowaniu i połączeniu tych technologii.

Metoda leczenia fizycznego:

Metoda oczyszczania ścieków polegająca na oddzielaniu i odzyskiwaniu nierozpuszczalnych zanieczyszczeń zawieszonych (w tym filmu olejowego i perełek olejowych) w ściekach poprzez działanie fizyczne może być podzielona na metodę separacji grawitacyjnej, metodę separacji odśrodkowej oraz metodę przechwytywania z wykorzystaniem sita. Metoda oczyszczania oparta na zasadzie wymiany ciepła również należy do metod oczyszczania fizycznego.

Metoda obróbki chemicznej:

Metoda oczyszczania ścieków, która oddziela i usuwa zanieczyszczenia rozpuszczone i koloidalne ze ścieków lub przekształca je w substancje nieszkodliwe poprzez reakcje chemiczne i wymianę masy. W metodzie oczyszczania chemicznego, jednostka oczyszczania oparta na reakcji chemicznej to koagulacja, neutralizacja, redoks itp. Jednostki przetwarzania oparte na wymianie masy obejmują ekstrakcję, stripping, adsorpcję, wymianę jonową, elektrodializę i odwróconą osmozę. Te dwie ostatnie jednostki przetwarzania są zbiorczo określane jako technologia separacji membranowej. Spośród nich jednostka oczyszczania wykorzystująca wymianę masy ma zarówno efekt chemiczny, jak i powiązany z nim efekt fizyczny, dlatego może być również oddzielona od metody oczyszczania chemicznego i stać się inną metodą oczyszczania, zwaną metodą fizykochemiczną.

Metoda oczyszczania biologicznego:

Poprzez metabolizm mikroorganizmów, zanieczyszczenia organiczne w ściekach w stanie roztworu, koloidu i drobnej zawiesiny przekształcają się w stabilne i nieszkodliwe substancje. W zależności od mikroorganizmów, biologiczne oczyszczanie można podzielić na tlenowe oczyszczanie biologiczne i beztlenowe oczyszczanie biologiczne. Tlenowe oczyszczanie biologiczne jest szeroko stosowane w biologicznym oczyszczaniu ścieków. Zgodnie z tradycją, tlenowe oczyszczanie biologiczne dzieli się na metodę osadu czynnego i metodę biofilmu. Sam proces osadu czynnego jest jednostką oczyszczającą, która ma wiele trybów działania. Urządzenia oczyszczające należące do metody biofilmu obejmują filtr biologiczny, biologiczny stół obrotowy, biologiczny zbiornik utleniania kontaktowego i biologiczne złoże fluidalne itp. Metoda stawu utleniania biologicznego jest również znana jako naturalna metoda biologicznego oczyszczania. Beztlenowe oczyszczanie biologiczne, znane również jako biologiczna redukcja, jest stosowane głównie do oczyszczania ścieków i osadów organicznych o wysokim stężeniu. Głównym stosowanym urządzeniem oczyszczającym jest fermentator.

Metoda biologicznego utleniania kontaktowego:

Metoda biologicznego utleniania kontaktowego jest stosowana do oczyszczania ścieków, tzn. proces biologicznego utleniania kontaktowego jest stosowany do napełniania zbiornika reaktora biologicznego. Natlenione ścieki są zanurzane w wypełniaczu i przepływają przez niego z określoną prędkością przepływu. Wypełniacz jest pokryty biofilmem, a ścieki i biofilm mają szeroki kontakt. Pod wpływem metabolizmu mikroorganizmów na biofilm, zanieczyszczenia organiczne w ściekach są usuwane, a ścieki są oczyszczane. Ostatecznie oczyszczone ścieki są odprowadzane do systemu biologicznego utleniania kontaktowego, gdzie mieszane są ze ściekami bytowymi w celu oczyszczenia, a następnie odprowadzane po dezynfekcji chlorem. Metoda biologicznego utleniania kontaktowego to rodzaj procesu biofilmowego pomiędzy metodą osadu czynnego a filtrem biologicznym. Charakteryzuje się ona umieszczeniem wypełniacza w zbiorniku, napowietrzaniem na dnie zbiornika, które natlenia ścieki i zapewnia ich przepływ w zbiorniku, zapewniając pełny kontakt ścieków z wypełniaczem zanurzonym w ściekach i zapobiegając nierównomiernemu kontaktowi między ściekami a wypełniaczem w zbiorniku reaktora biologicznego utleniania kontaktowego. Urządzenie napowietrzające nazywa się napowietrzaniem strumieniowym.

Metoda zarządzania: zdalne monitorowanie

Dzięki gromadzeniu, przesyłaniu, przechowywaniu i wstępnemu przetwarzaniu danych eksploatacyjnych każdej oczyszczalni ścieków i przepompowni, personel na wszystkich szczeblach przedsiębiorstwa może na bieżąco śledzić sytuację produkcyjną i operacyjną. Przedsiębiorstwa grupy mogą zdalnie nadzorować podległe im spółki projektowe.

Automatyczne zbieranie i przechowywanie w czasie rzeczywistym danych eksploatacyjnych urządzeń i sprzętu w systemie automatycznego sterowania przedsiębiorstwa;

Graficzna prezentacja produkcji i działania przedsiębiorstwa w czasie rzeczywistym, którą można przeglądać zdalnie poprzez sieć;

Historyczne dane dotyczące operacji produkcyjnych można w każdej chwili szybko odnaleźć i przejrzeć;

Dane dotyczące produkcji i operacji można wizualnie porównywać za pomocą wykresów słupkowych, kołowych, krzywych i innych efektów;

Automatyczne monitorowanie wszystkich rodzajów danych dotyczących operacji produkcyjnych, wyszukiwanie nieprawidłowych alarmów w czasie rzeczywistym;

Proces przetwarzania alarmów i wyniki przetwarzania można śledzić i rejestrować;

Można wyszukiwać, podsumowywać i analizować statystycznie informacje o alarmach historycznych;

Edytowalny plan przetwarzania alarmów, zapewnia odniesienie do przetwarzania alarmów, zwiększa wydajność przetwarzania;

Konserwacja sprzętu

W oparciu o rejestr sprzętu, którego głównym elementem jest składanie, przeglądanie i realizacja zleceń roboczych, cały cykl życia sprzętu jest monitorowany i zarządzany zgodnie z kilkoma możliwymi trybami, takimi jak naprawa usterek, konserwacja zapobiegawcza, konserwacja zorientowana na niezawodność oraz przeglądy techniczne. Wykorzystaj nowoczesne technologie informatyczne, aby poprawić niezawodność i wartość użytkową sprzętu, obniżyć koszty konserwacji i napraw oraz zapewnić produkcję i funkcjonowanie przedsiębiorstw.

Doskonałe zarządzanie plikami sprzętu, dokładne zrozumienie podstawowych informacji o sprzęcie;

Kompleksowe zarządzanie konserwacją sprzętu, poprzez tworzenie planu smarowania, remontów oraz dużych i średnich napraw, system automatycznie generuje zlecenie konserwacji sprzętu w momencie jego realizacji i przekazuje je do działu utrzymania ruchu. Uproszczenie prac konserwacyjnych i wydłużenie żywotności sprzętu.

Efektywne zarządzanie konserwacją sprzętu poprzez generowanie, przetwarzanie i realizację zleceń konserwacyjnych sprzętu, od etapu całego procesu ujednoliconego zarządzania, tak aby konserwacja sprzętu była terminowa, dokładna i efektywna;

Przykuwające uwagę przypomnienie o informacjach dotyczących konserwacji, dzięki czemu personel zarządzający sprzętem na wszystkich szczeblach dokładnie rozumie awarie sprzętu i sytuacje związane z konserwacją;

Standaryzowane zarządzanie częściami zamiennymi, dzięki czemu przepływ części zamiennych z magazynu do magazynu jest bardziej ujednolicony, a kierunek przepływu części zamiennych jest jasny i łatwy do sprawdzenia. Inteligentny mechanizm monitorowania zapasów, z odpowiednim wyprzedzeniem ostrzegający o niskim stanie zapasów lub upływie terminu ważności leku.

Inteligentna funkcja analizy statystycznej, dzięki której można jednym rzutem oka sprawdzić wskaźnik integralności sprzętu, wskaźnik awaryjności i koszty konserwacji.